Bracia Haschwald

[Fenris]

Po Jej postawie, łatwo dało się wywnioskować pewność siebie.
Nie dziwota, jeśli była elfem, okoliczne lasy robiły Jej za dom. Jeśli było ich więcej, wolał obyć się bez prowokacji. Milczał chwilę nim podjął temat.
- Mhm. Nie mówi mi nic ta nazwa, choć z magią do czynienia miewałem wraz z bratem - Urwał i wbił wzrok w oczy elfki. - Rozumiem, że w okolicy są jakieś miasta bądź wiochy?
Powinni uzupełnić zapasy, a i zakup mapy byłby całkiem rozsądny. Wypytanie o obyczaje, granice.. I między kim iskrzy negatywnie. To żelazna zasada jeśli nie zostało nic innego jak wynajęcie się.
Czekając na Jej odpowiedź, powędrował wzrokiem do zbliżającego się Wilka. Nie powstrzymał drgnięcia kącika ust na widok przemokniętej bestii.

[Tauriel Laufeyson]

Kilka godzin drogi w głąb lasu i jesteście w królestwie. Jeśli chcecie, to was tam poprowadzę. Bez przewodnika lepiej się tu nie kręcić *uśmiechnęła się* Nie radzę samemu się tu kręcić

[Legolas z Sindarów]

*Wilk zawarczał krótko* Kim jesteście? *odezwał się głos z gałęzi, po czym pojawiła się ciemna zakapturzona postać zaskakująca z drzew i pochodząca do wilka* I czego tu szukacie?

[Tauriel Laufeyson]

*podniosła wzrok słysząc znajomy głos* Znalazłeś się Legolasie *wstała, podeszła do niego i przywitała go ciepłym uśmiechem*
A wędrowcy jacyś, zgubiły się pewnie sierotki *spojrzała na braci z uśmieszkiem*

[Legolas z Sindarów]

*wzrusza ramionami i uśmiecha się lekko do niej* Ano..  Skoczyłem jeszcze w jedno miejsce

[Tauriel Laufeyson]

Nie rozciąłeś sobie nogi jak ostatnio? *zaśmiała się*

[Legolas z Sindarów]

*wzdycha* Nie

[Fenris]

Bracia bez większego entuzjazmu przysłuchiwali się owej wymianie zdań, niczym gruchaniu dwóch smoków przed sezonem.
Fenris w końcu podniósł się z lekkim zgrzytem płyty na karku, by sypnąć proszku do gasnącego pomału ogniska. Ogień skoczył ponownie w górę, naprzeciwko nowym strumieniom deszczu.
Pogoda jak pod psem.. Gdy usiadł, popatrzył na elfa zwanego Legolasem.
- Jesteśmy.. Najemnikami - Lepszej teraz odpowiedzi znaleźć nie mógł. Czasem każdy nie wiedział już kim jest, po takim cyrku jaki im zrobili na Północy.
- A to drugie, to naprawdę dobre pytanie. Jakieś sugestie? - Zmrużył oczy, krzywiąc w bok głowę. Znów wbił wzrok w Wilka kręcącego się przy ogniu.
Wziął jeden z opiekających się kawałków mięsa i szczodrze wystawił z dłonią pod pysk bestii.
Była bardzo mała jak na standardy Wilków z Północy, ale i tak sama jego obecność poprawiała nastrój.

[Tauriel Laufeyson]

*wróciła na swoje miejsce przywołana ciepłem bijącym od ogniska*

[Legolas z Sindarów]

*Wilk podszedł, powąchał mięso, popatrzył w oczy podróżnemu jakby chcąc wybadać jego zamiary, po czym wziął kawałek i odszedł przysiadając niedaleko ogniska. Elf obserwował to uważnie*

[Tauriel Laufeyson]

*zaśmiała się do siebie widząc ''złodzieja'' i z radością czekała na reakcję Fenrisa*

[Fenris]

Fenris pozwolił sobie na kolejny uśmieszek, nim wreszcie zreflektował i obdarzył gości kolejnych spojrzeniem.
Gości? Jakby nie patrzeć, to On z bratem do gości się zaliczał. Chociaż cholera wie.. Przynajmniej za wczasu. Potarł podbródek i mruknął cicho.
- Twoja oferta z pokazaniem drogi dalej jest wiążąca? Bo mam wrażenie, że nie pozostaje nam nic lepszego, jak przyjęcie jej - Urwał, ważąc przez chwilę dalsze słowa. Nie chciał by zostały źle odebrane. - Zapłacimy z góry. Wolimy nie zalegać komuś z przysługami.
Nienawidził przysług, bo właśnie z ich powodu znaleźli się tutaj. I raczej będą tak tkwili po zatracenie. Życie bywało naprawdę przewrotne w swej pokręconej formie. Gdy On mówił, mięso z zapałem znikało w paszczy Wilka, co Fenris skwitował mruknięciem pełnym aprobaty.
Nie minęła nawet chwila, gdy rzucił bestii kolejny kąsek.
- Na co czekasz? Reszta mięsa i chleba sama się nie zje, a jeno przemoknie - Te słowa były skierowane do Legolasa, który jeszcze niczego nie zdążył przekąsić.

[Tauriel Laufeyson]

*wyciągnęła nogi przed siebie opierając je o kawałek kłody. Popatrzyła po braciach, owinęła szczelniej płaszczem i ugryzła kawałek mięsa*
Prędzej czy później musielibyśmy ratować wam skórę od wymysłów Czarnej Magii *zaśmiała się* Umowa stoi. Powiedzcie kiedy chcecie wyruszać.

[Legolas z Sindarów]

 Ścieżki może z rana. *przysiadł przy ognisku* Teraz pewnie chcecie odpocząć po trudach wędrówki? *zwrócił się do Fenrisa. Zciągnął kaptur odsłaniając długie blond  włosy z kilkoma warkoczami*

[Fenris]

- Możemy ruszać nawet teraz. Odpoczynek w deszczu nie zwraca formy, nie mówiąc już o samopoczuciu.
Powiedział cicho, rozglądając się. Deszcz nie ustępował nawet na moment, więc nic tak naprawdę się nie zmieniło. Szkoda mitrężyć czasu.
Wziął też pod uwagę fakt, że to elfy mogą być zmęczone. W końcu oni jechali konno, One nie.
- To już zależne od was - Te słowa apelował głównie do blondyna, bo to on z inicjatywą odpoczynku wystąpił.